Here are 7 things you need to know about the dark phase in the history of Independent India - The Emergency period from 25 June 1975 to 21 March 1977.

* The Reason: It began with the case against Indira Gandhi for election malpractices in Allahabad High Court. The verdict of the same was later challenged in Supreme Court which granted Gandhi a conditional stay. It allowed her to be an MP but not preside over parliamentary proceedings. This was viewed as the first step to emergency. The second step was the 'Total Revolution' initiated by Jayaprakash Narayan who demended the resignation og Indira after the Allahbad High Court gave it's verdict. it was on the same day, June 25, that JP declared the nationwide plan of daily demonstrations in every state capital. The police, army and the people were asked to follow the Constitution than Indira Gandhi. The emergency is regarded as the outcome of a systematic failure as India was facing social, economic and political crisis. 

After all the reasons were put out, it was assumed that Mrs. Gandhi was blinded by power and imposed the emergency to safeguard her own political and personal interests. 

    

*Arrests: Gandhi invoked Article 352 of the Indian Constitution which gave her extraordinary powers. She used that power to influence police forces to detain protestors and strike leaders. Some of the prominent leaders were JP, Vijayaraje Scindia, Morarji Desai, jivatram kripalani, LK Advani and many more. After the first round of arrests, the remaining political workers went underground still continuing their protests. Not only that, there were reports of protestors who were under detention being tortured to death.  

*Elections: State and parliamentary elections were postponed. 

 

*Sterilisation: The emergency gave immense power not only in Indira's hand but also her son, Sanjay Gandhi. He performed atrocity of sterlisation. Covered witha blanket of 'family planning', the process was supposed to be voluntary. But as it turned out, there were reports where unmarried, old and in some cases opponents were forced to get streilized. 

 

*Media: The fourth estate of democracy, the media suffered immensely under Emergency. Severe censorship was imposed on newspaper, television and radio as well. Except the Indian Express, nobody had the guts to defy the censorship orders. The first edition of the Indian Express after the imposition of emergency consisted of a blank page instead of editorial. The Financial Express had Rabindranath Tagore's poem, "Where the mind is without fear, and the head is held high". Gandhi also made it a point to replace the Information and Broadcast minster IK Gujral with Vidya Charan Shukla. But the irony was, porn was looked over but not politics. 

*Law: During the Emergency, Gandhi took to the liberty of rewriting the laws since her party had two thirds majority in the Lok sabha. Indira Gandhi felt that the existing laws were too slow and hence got the president to pass an ordinance which allowed Gandhi to rule by decree. Gandhi amended the Constitution such that it exonerated her from any charges in the election-fraud case. She also made sure that there was president's rule in the states where the government was anti- Gandhi. The 42nd amendment is considered to be one of the lasting legacies of the emergency.  

*Impact of Emergency: Once the emergency was lifted, Congress faced the consequences of the same combined with the wrath of the general public. Writers wrote books and films were  made about Emergency. Salman Rushdie's 'Midnight Children', VS Naipaul's ' India: A wounded Country' are some of the many books. Films like 'Kissa Kursi Ka' was a bold mockery of the dark phase. 'Nasbandi' and 'Aandhi' were some other films that played out the condition of the nation. 

It was not just this, but after the Emergency was lifted, Indira Gandhi faced fierce critisizm for her actions. The result of which showed in the 1977 Lok Sabha Elections where Janata Party under the leadership of Morarji Desai came to power. Later, Indira was arrested on account of various cases against her.

ജൂൺ 26 - അടിയന്തരാവസ്ഥ വിരുദ്ധദിനം

ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തെ മരവിപ്പിച്ച അടിയന്തരാവസ്ഥയുടെ പ്രഖ്യാപനത്തിന് 2015 ജൂണ്‍ 26 ന് 40 വയസ്സ്. ജനാധിപത്യവാദിയും സോഷ്യലിസ്റ്റുമായ ജവഹര്‍ലാല്‍ നെഹ്രുവിന്റെ മകള്‍ ഏകാധിപത്യത്തിന്റെ പടവാളെടുത്ത് , നീണ്ട 21 മാസങ്ങള്‍ കൊണ്ട് സൃഷ്ടിച്ച മുറിവുകള്‍ ഇന്നും ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.

അധികാരമോഹം ഒരാളെ എത്രമാത്രം ഏകാധിപതിയാക്കും എന്നതിന്റെ തെളിവായിരുന്നു അടിയന്തരാവസ്ഥ. രാഷ്ട്രത്തിന്റെ സര്‍വ്വ സൈന്യാധിപന്‍ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ റബ്ബര്‍ സ്റ്റാമ്പ് ആകുന്നതും കാണിച്ചു തന്നു 1975 ലെ ജൂണ്‍ 26.
പ്രതിച്ഛായാനഷ്ടം തന്നെയായിരുന്നു ഇന്ദിരയുടെ പ്രധാന വെല്ലുവിളി. എങ്ങും അഴിമതിയുടേയും സ്വജന പക്ഷപാതത്തിന്റെയും കഥകള്‍ മാത്രം. ബീഹാറില്‍ ഭരണത്തിനെതിരെ ജയപ്രകാശ് നാരായണന്റെ നേതൃത്തിലുള്ള ബഹുജനപ്രക്ഷോഭങ്ങള്‍ ശക്തി പ്രാപിച്ചു. അത് മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്കും പടര്‍ന്നു. വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും തൊഴിലാളികളും സമരത്തില്‍ അണിചേര്‍ന്നു. സമരമുഖങ്ങളില്‍ പ്രതിപക്ഷം ഒറ്റക്കെ ട്ടായി. പാര്‍ട്ടിക്കുള്ളില്‍ യുവ തുര്‍ക്കികള്‍ ഇന്ദിരയുടെ ഏകാധിപത്യ ത്തിനെതിരെ കലാപം തുടങ്ങി. പാര്‍ലമെന്റില്‍ പ്രതിപക്ഷത്തിന്റെ അവിശ്വാസ പ്രമേയം. ഗുജറാത്തിലെ തോല്‍വി. എല്ലാത്തിനു മൊടുവില്‍ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് കേസില്‍ അലഹബാദ് ഹൈക്കോട തിയുടെ വിധിയും. സമനില തെറ്റാന്‍ ഇന്ദിരക്ക് ഇവയൊക്കെതന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു.
രാജ്യത്ത് നടക്കുന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങള്‍ക്ക് പിറകില്‍ വിദേശ ശക്തികളുണ്ടെന്നായിരുന്നു ഇന്ദിരയുടെ സംശയം. സ്വന്തം മന്ത്രിസഭ യില്‍ പോലും ചര്‍ച്ച ചെയ്യാതെ അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിക്കാന്‍ രാഷ്ട്രപതിയായിരുന്നു ഫക്രുദ്ദീന്‍ അലി അഹമ്മദിനോട് ആവശ്യ പ്പെടുകയായിരുന്നു. ഒരു വിനീതവിധേയനെപ്പോലെ അദ്ദേഹം അത് നിര്‍വ്വഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
പാര്‍ട്ടിക്കുള്ളിലെ അനുചരവൃന്ദവും മകന്‍ സഞ്ജയ് ഗാന്ധിയും ഇന്ദിരയെ പലകാര്യങ്ങളിലും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുയായിരുന്നു എന്നും പറയപ്പെടുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും ഇന്ത്യയുടെ ഉരുക്കുവനിത അടിയന്ത രാവസ്ഥ എന്ന ഇരുണ്ട ദിനങ്ങളിലേക്ക് രാജ്യത്തെ തള്ളിവിട്ടത് രാഷ്ട്രീയ പാപ്പരത്തം തന്നെയെന്നാണ് വിലയിരുത്തല്‍.
'നാവടക്കൂ, പണിയെടുക്കൂ' എന്ന മുദ്രാവാക്യമുയര്‍ത്തി കോണ്‍ഗ്രസ്സ് പ്രവര്‍ത്തകര്‍ അടിയന്താരവസ്ഥയെ പിന്‍പറ്റി ഏകാധിപത്യത്തിന്റെ ഗുണഭോക്താക്കളായി. പോലീസിലേയും ഉദ്യോഗസ്ഥരിലേയും ഇഷ്ടക്കാര്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പേക്കൂത്ത് നടത്തി. രാജ്യത്തെ പ്രധാന പ്രതിപക്ഷ നേതാക്കളെല്ലാം തന്നെ ജയിലിലായി. പ്രതിഷേധക്കാരെ തിരഞ്ഞുപിടിച്ച് ക്രൂരമര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ക്കിരയാക്കി. മാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക് കടുത്ത സെന്‍സര്‍ഷിപ് ഏര്‍പ്പെടുത്തി. സാധാരണ പൗരന്റെ മൗലികാവകാശങ്ങളും അതിന് വേണ്ടിയുള്ള സമരവുമെല്ലാം ജലരേഖയായി.
മാര്‍ച്ച് മാസത്തില്‍ പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രഖ്യാപിച്ച് 1977 ജനവരി 23ന് ഇന്ദിര രാഷ്ട്രീയ തടവുകാരെ സ്വതന്ത്രരാക്കി. 1977 മാര്‍ച്ച് 23 ന് ഔദ്യോഗികമായി അടിയന്തരാവസ്ഥ പിന്‍വലിച്ചു. രാഷ്ട്രം തനിക്കൊ പ്പമെന്ന് തോന്നലില്‍ ആയിരുന്നു ഇന്ദിര അപ്പോള്‍. അല്ലെങ്കില്‍,കാര്യങ്ങള്‍ തങ്ങള്‍ക്ക് അനുകൂലമെന്ന് കൂടെയുള്ളവര്‍ ഇന്ദിരയെ ധരിപ്പിച്ചു.
ഫലം... ഇന്ദിരയും സഞ്ജയും കൂട്ടാളികളും തിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ കനത്ത തോല്‍വി ഏറ്റു വാങ്ങി. ചരിത്രത്തില്‍ ആദ്യമായി ഇന്ത്യന്‍ പാര്‍ലമെന്റില്‍ കോണ്‍ഗ്രസ് നിലം പറ്റി. ജനത പാര്‍ട്ടി 298 സീറ്റുകള്‍ നേടിയപ്പോള്‍ കോണ്‍ഗ്രസ്സിന് നേടാനായത് 153 സീറ്റുകള്‍ മാത്രം. മോറാര്‍ജി ദേശായിയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ കൂട്ടുകക്ഷി ഭരണം നിലവില്‍ വന്നു.സത്യത്തില്‍ ഈ ഭരണമാറ്റം പ്രതീക്ഷക്കൊത്ത് ഉയര്‍ന്നില്ല. അടിയന്തരാവസ്ഥ കാലത്ത് പീഡനമേറ്റവര്‍ക്ക് നീതിനല്‍കാന്‍ മൊറാര്‍ജി സര്‍ക്കാരിനും ആയില്ല. കേസുകള്‍ പലതും തെളിവുകളുടെ അഭാവത്തില്‍ തള്ളിപ്പോയി. ഭരണം മാറിയെങ്കിലും പോലീസും ഉദ്യോഗസ്ഥരും ഒക്കെ മനസ്സുകൊണ്ട് ഇന്ദിരക്കൊപ്പമായിരുന്നോ എന്ന സംശയത്തിന് ഇടനല്‍കുന്നതായിരുന്നു ഇത്.
പക്ഷേ ഒരു കാര്യം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കനാവില്ല. 'നാവടക്കൂ,പണിയെടുക്കൂ' എന്ന മുദ്രാവാക്യം തൊഴില്‍ മേഖലയില്‍ മികച്ച അച്ചടക്കം കൊണ്ടുവന്നു. ഭീതിയുടെ പുതപ്പിനടിയിലെങ്കിലും ഇന്ത്യന്‍ സമ്പദ് വ്യവസ്ഥക്ക് അടിയന്തരാവസ്ഥ പുത്തന്‍ ഉണര്‍വ്വ് നല്‍കി. വിനോബ ഭാവെയും മദര്‍ തെരേസയും ഖുശ്വന്ത് സിങും ജെ.ആര്‍.ഡി. ടാറ്റയും അടിയന്തരാവസ്ഥയെ പിന്തുണച്ചു. അച്ചടക്കത്തിന്റ സമയം എന്നായിരുന്നു വിനോബ ഭാവെ അടിയന്തരാവസ്ഥയെ വിശേഷി പ്പിച്ചത്.
അടിയന്തരാവസ്ഥകാലത്തെ പീഡനങ്ങള്‍ അന്വേഷിച്ച ഷാ കമ്മീഷന്റെ റിപ്പോര്‍ട്ട് പ്രകാരം 1,10,806 പേര്‍ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെടുകയും വിചാരണകൂടാതെ തടങ്കലില്‍ പാര്‍പ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ദില്ലിയില്‍ ഒന്നര ലക്ഷത്തോളം കുടിലുകള്‍ ഇടിച്ചു നിരത്തി. കണക്കില്‍ പെടുന്നതും പെടാത്തതുമായി ദശലക്ഷങ്ങള്‍ ഷണ്ഡീകരിക്കപ്പെട്ടു. 
നീതി നിഷേധിക്കപ്പെട്ട ഇവരുടെ ശാപം ഇപ്പോഴും ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തെ വെറുതെവിട്ടിട്ടില്ല. ഒറ്റക്കും തെറ്റക്കുമായി അടിയ ന്തരാവസ്ഥയുടെ അലയൊലികള്‍ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്. ജനങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി, ജനങ്ങളാല്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട, ജനങ്ങളുടെ ഭരണകൂടങ്ങള്‍ തന്നെ പീഡകരാകുന്ന വൈരുദ്ധ്യം.
ഇനി ഒരു അടിയന്തരാവസ്ഥ ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ വേണ്ടി ജൂണ്‍ 26 അടിയന്തരാവസ്ഥ വിരുദ്ധദിനം ആയി ആചരിക്കുന്നു

(കടപ്പാട്: Hari Gopal -http://harisroughnote.blogspot.in/)

അടിയന്തരാവസ്ഥ :യു.പി.എ സര്‍ക്കാര്‍ മറച്ചുവച്ച രേഖകള്‍ പുറത്ത്

അടിയന്തരാവസ്ഥ :യു.പി.എ സര്‍ക്കാര്‍ മറച്ചുവച്ച രേഖകള്‍ പുറത്ത്

ഇന്ത്യന്‍ ജനാധിപത്യത്തിന് വെല്ലുവിളിയായി രാജ്യത്ത് കറുത്ത ദിനങ്ങള്‍ നല്‍കി മുന്‍ പ്രധാനമന്ത്രി ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ ഉപദേശാനുസരണം പ്രഖ്യാപിച്ച അടിയന്തരാവസ്ഥ സംബന്ധിച്ച രേഖകള്‍ പുറത്ത്.അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തിറക്കിയ വിജ്ഞാപനത്തിന്‍റെ പകര്‍പ്പ് ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള രേഖകളാണ് ഇപ്പോള്‍ വിവരാവകാശ നിയമപ്രകാരം ലഭിച്ചിട്ടുള്ളത്.കഴിഞ്ഞ യു.പി.എ സര്‍ക്കാരിന്‍റെ കാലത്ത് പല തടസ്സവാദങ്ങള്‍ ഉന്നയിച്ചുകൊണ്ട് അടിയന്തരാവസ്ഥ വിജ്ഞാപനത്തിന്‍റെ പകര്‍പ്പ് രഹസ്യമാക്കിവച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.ഇന്ദിരാഗാന്ധിയുടെ ഉപദേശം അനുസരിച്ച് അന്നത്തെ രാഷ്‌ട്രപതി ഫക്രുദ്ദീന്‍ അലി അഹമ്മദാണ് ഇന്ത്യന്‍ ഭരണഘടനയുടെ 352-)o വകുപ്പ് അനുസരിച്ച് അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിച്ചത്.1975 മുതല്‍ 77 വരെ നിലനിന്ന അടിയന്തരാവസ്ഥ രാജ്യത്ത് സമാനതകളില്ലാത്ത ഏകാധിപത്യതിന്‍റെയും പൊലിസ്-ഭരണകൂട പീഡനങ്ങളുടേതുമായിരുന്നു.മന്ത്രിസഭാ തീരുമാനമില്ലാതെയായിരുന്നു അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപനം.അടിയന്തരാവസ്ഥ വിജ്ഞാപനം സംബന്ധിച്ച രേഖകള്‍ പുരാരേഖ വകുപ്പിന്‍റെ കൈവശമാണ് തുടങ്ങി പല കാരണങ്ങള്‍ നിരത്തിയാണ് വിവരാവകാശ പ്രവര്‍ത്തകനായ അഡ്വ.ഡി.ബി ബിനു ആവശ്യപ്പെട്ട രേഖകള്‍ യു.പി.എ ഭരണകാലത്ത് നല്‍കാതിരുന്നത്.കേന്ദ്രത്തില്‍ പുതിയ ബി.ജെ.പി സര്‍ക്കാര്‍ അധികാരമേറ്റ ശേഷം വീണ്ടും ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍ രേഖകള്‍ കാലതാമസമില്ലാതെ ലഭിച്ചു.

സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തെ രണ്ട് ഭാഗമായി വിഭജിക്കുന്ന ബിന്ദുവാണ് 1975-ലെ അടിയന്തരാവസ്ഥ. അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്താണ് സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങള്‍ ആദ്യമായി ഏകാധിപത്യത്തിന്റെ രുചി അറിഞ്ഞത്. രണ്ട് വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ഇന്ദിര തന്നെ അടിയന്തരാവസ്ഥ പിന്‍വലിച്ച് പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തില്‍ ആ തിരഞ്ഞെടുപ്പിലാണ് ആദ്യമായി ഒരു കോണ്‍ഗ്രസ്സിതര ഭരണകൂടം ന്യൂ ഡല്‍ഹിയില്‍ ഉണ്ടായത്

After the Polls in 1978

R.K. Laxman’s satire didn’t spare any politician, and that included Indira Gandhi, who imposed emergency in 1975. This cartoon depicts the state of the nation in 1978, right after the Emergency ended, and elections were announced. She managed to win, despite the negativity surrounding her.

Indira Gandhi and her cabinet

Sweeping Polls - Indira Style

Indian Emergency 1975-77

Front page of the Indian Herald on June 26th 1975

Political Background

Congress and the Rise of Indira Gandhi

The Congress Party of India has been historically associated with the political system of India.  It arose as a budding independence movement in 1885 and was lead by Mahatma Gandhi, Vallabhbhai Patel and Jawaharlal Nehru. The congress party held power in New Delhi and in 22 states from 1947.  The party maintained its dominance through five general elections since 1951-1952.  In 1966 after the death of Lal Bahdur Shastri, Indira Gandhi who was the daughter of Jawaharlal Nehru, was selected as the President of the Indian National Congress Party.  She proved her leadership in the role she played in the 1965 war with Pakistan, which led to the birth of Bangladesh in East Bengal. In 1966 Gandhi beat Moraji Desai by 355 votes to 169 and become the fifth Prime Minister of India and the first woman to hold that position.

Allahabad Conviction

Raj Narain, a socialist who was recently defeated by Indira Gandhi (two to one) in the Rae Bareilly parliamentary constituency of Uttar Pradesh, submitted to the Allahabad High Court charges of corruption in the election process against Mrs. Gandhi. In 1974, Jayaprakash Narayan, ex-congressman, ex-socialist began to organize a campaign in Bihar to oust Indira Gandhi and her congress party from office on charges of corruption. On June 12th, 1975, Justice Jagmohanlal Sinha of the Allahabad High Court, found the Prime Minister guilty on the charge of misuse of government machinery for her election campaign. The court declared her election "null and void" and unseated her from the Lok Sabha. The court also banned her from contesting in any election for an additional six years. Some serious charges such as bribing voters and election malpractices were dropped and she was held guilty on comparatively less important charges such as building of a dais by state police and provision of electricity by the state electricity department and height of the dais from which she addressed the campaign rally. Some of these charges were in reality an essential part for the Prime Minister's Security protocol. In addition, she was held responsible for misusing the government machinery as a government employee. Because the court unseated her on comparatively lesser charges, while being acquitted on more serious charges, The Times of India described it as "firing the Prime Minister for a traffic ticket." Strikes by labour and trade unions, student unions and government unions swept across the country. Protests led by Raj Narayan and Moraji Desai flooded the streets of Delhi close to the Parliament building and the Prime Minister's residence.

Declaration of Emergency 

Justice Sinha stayed the operation of his judgment for 20 days allowing the Congress party to elect a successor to the Prime Minister.  Unable to find a competent successor, Mrs. Gandhi, on June 23rd 1975 appealed for “complete and absolute” stay which would have permitted her to be a voting Member of Parliament, as well as Prime Minister.  On June 24th 1975 Justice Iyer granted Indira Gandhi “conditional stay”.  This decision gave rise to outcries of opposition from the opposition that she should resign.  Mrs. Gandhi did not resign.  On the evening of June 25th 1975, JP Narayan called for a civil disobedience campaign to force the resignation of the Prime Minister.  In response, the authority of the maintenance of Internal Security Act was used in the early hours of June 26th to arrest more than a hundred people who opposed Mrs. Gandhi and her party.  People arrested included JP Narayan, Raj Narain, Jyortimoy Basu (communist party-marxist), Samar Guha (Communist party - Marxist) and LK Advani (President of Janasangh). Proclamation of Emergency was issued on June 26th by President Fakhruddin Ali Ahmed, on the advice of Prime Minister Gandhi.  The authority for calling the emergency was under Article 352 of the Indian Constitution.  Sunch an emergency can be called by the President whenever he is satisfied that the security of India, or any part of it has been threatened by war, external agression, or internal disturbance.  The actual occurrence of a disturbance is not necessary, only expected the occurrence of a disturbance.  Furthermore, under Article 352, the Courts may not inquire into the validity of the grounds upon which emergency was called.  The powers given to the Central Government under this form of emergency virtually have no limits.